“Kazanılması zor kaybetmesi kolay olan samimiyetlerimiz “
Merhaba sayın okurum, hepimizin yaşadığını düşündüğüm ikili ilişkilerdeki sorunları ele almak istiyorum kısaca. Bizler ailemiz dışında etrafımızda arkadaş dost dediğimiz akraba olmayan ama değer verdiğimiz birlikte vakit geçirdiğimiz, kimi zaman bir şeyler öğrendiğimiz insanlara ihtiyaç duyarız. Doğanın kanunlarında var olan bir ihtiyaç bu. Bazılarımız yalnızlıktan hoşlansak da, yalnız kalmak çokta tercih edilen bir yaşam tarzı değil, öyle samimi içten dostluklar oluşur ki, gülerken ağlarken, başın sıkıştığında, ilk olarak en güvendiğin gelir aklına. Maddi olarak yanında olamasa bile, onun varlığı, manevi desteği bile rahatlatır huzur verir, böyle kıymetli dostluklarla zaman zaman karşılaşırız. Fakat hiçbir ilişki sonsuza dek sürmüyor maalesef. Bize iyi gelen insanlar bir gün dert, keder, üzüntü olarak geri dönüşüm sağlayabiliyor. Anlatmak istediğim şey güzel dostluklar olsun ama bir gün sözleriniz birbirinizi rahatsız etmeye başladığında, ortak vakit geçirmek artık tok sit bir hale dönüştüğünde, görüşmelere ara verip vakti geldiğinde, kırmadan zayıf yönlerini kullanıp zarar vermeden, seviyeli kaliteli bitirin arkadaşlığı ilişkiyi. Yıllar sonra tekrar karşılaşıp yüz yüze bakabilme ihtimalini gözeterek bırakın olayları olduğu yerde.
Sorularınızı elimden geldiği kadar en doğru ve anlaşılır şekilde yanıtlamaya çalışıyorum, ilginizden dolayı teşekkür ederim. zerrinkarabulut8@gmail.com adresinden sorularınızı bekliyorum.
